NΠ ή τα σενάρια μιας ζωής

Ο NΠ ή τα σενάρια μιας ζωής είναι μια βιογραφική έκθεση ορμώμενη από έναν καθημερινό χαρακτήρα με μια απρόσμενη συλλογή. Πέρα από βιογραφία είναι μια περισυλλογή πάνω στην επιθυμία και τα μοναχικά οράματα που είναι ή δεν είναι ικανά να δημιουργήσουν πολλαπλούς κόσμους και σενάρια.

Η έκθεση προτείνει πολλαπλά συστήματα θέασης, θέσης και ταξινόμισης της σκέψης και των αντικειμένων, τα οποία προκύπτουν τυχαία ή από καθαρή λογική. Έργα τέχνης, χρηστικά ή διακοσμητικά αντικείμενα, κειμήλια και άλλα ετερόκλητα στοιχεία οργανώνονται και αναδιοργανώνονται ακολουθώντας το πάθος και την παθολογία του συλλέγειν και της συλλογής, αλλά και σύμφωνα με τη γνώση γύρω από το αντικείμενο.

Το σύμπαν του ΝΠ, μέσα από τα οράματα, τις προβολές των καλλιτεχνών και τις συλλογές αντικειμένων, μας μεταφέρει σε ένα (από)κοσμο ψυχολογικό πεδίο στο οποίο σβήνονται οι ιεραρχίες και η κανονικότητα της λογικής αλλάζει μορφή. Τα έργα οδηγούν ή παρασύρουν το ένα το άλλο και λαβύρινθοι σκέψεων μας γεμίζουν με παρηγοριά ή και με βαθιά απόγνωση. Τα σενάρια είναι άπειρα.

~

Ο ΝΠ

Eίναι συλλέκτης. Το σπίτι του είναι γεμάτο αποκόμματα εφημερίδων (La Stampa, El Pais, New York Times…), καρτ ποστάλ, κοχύλια, όστρακα απόεκδρομές στα αττικά παράλια, δρομολόγια αεροπλάνων και τρένων, χάρτες από μακρινούς τόπους, παλιές εγκυκλοπαίδειες, ταξιδιωτικά βιβλία, γραμματόσημα, μπροσούρες ξενοδοχείων. Μυριάδες έθνη εμφανίζονται στη μικρή αθηναϊκή του κατοικία – θραύσματα από το Καζακστάν, τη Νότιο Κορέα, το Σουρινάμ. Δεν είναι και λίγα τα μέρη αυτά αν σκεφτείς οτι πρόκειται για κάποιον που δεν έχει αφήσει ποτέ την Αθήνα από τότε που ήταντεσσάρων ετών.

Τόσο ήταν το 1956 ο ΝΠ όταν έφτασε σε αυτό το σπίτι με ένα καράβι από την Μάλτα. Γεννήθηκε στη Βαλέτα από πατέρα ναύαρχο, τον AΖ, ο οποίος είχε εγκατασταθεί εκεί με το πολεμικό ναυτικό και από μια νεαρή μητέρα Ελληνομαλτεσιανή, την Ε.

Από την Ε έμαθε ότι είχε κληρονομήσει το σπίτι της γιαγιάς της στην Αθήνα και πάντα ήθελε να επιστρέψει στη γη της μητρικής της οικογένειας. Όμορφη και αεικίνητη αλλά στοιχειωμένη από πολλούς δαίμονες η Ε έπεισε τον Α να δεχτεί μια καλοπληρωμένη δουλειά σε μια ναυτιλιακή εταιρεία του Πειραιά και κάπως έτσι εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα.

Ο ΝΠ θυμάται από τη μητέρα του

Το άρωμα γαρδένιας

Το κουλούριασμα του σώματός της όταν διάβαζε βιβλία (πολλά από αυτά υπάρχουν ακόμα)

Τα κλειστά παντζούρια τις μέρες του καύσωνα

Τις μεγάλες της σιωπές

Τα κόκκινα χείλη της όταν έβγαιναν με τον Α

Την αγάπη της για τα όμορφα αντικείμενα

;Oπως και τα παλαβά της σχέδια για ταξίδια

Από αυτήν πήρε ο ΝΠ το πάθος του για την περιπλάνηση. Του διάβαζε ιστορίες από όλο τον κόσμο και μαζί φαντάζονταν όλα τα μέρη αυτά. Του έλεγε ότι μια μέρα θα τα έβλεπαν μαζί. Μερικές φορές ο ΝΠ σκεφτόταν ότι ο λόγος που ονειρευόταν τόσο πολύ η μητέρα του ήταν για να φύγει απότον Α, από το ταπεινό τους σπιτάκι, ίσως και από τον ΝΠ.

Μια μέρα το έκανε, μερικούς μήνες αφού εμφανίσθηκε ο ποιητής στη ζωή τους. Ο ΝΠ πρέπει να ήταν έξι χρονών. Ακόμα θυμάται τις διαφωνίες τους, κυρίως για τον ποιητή. Δε θυμάται το όνομα του, ήταν Άγγλος και αυτός δάσκαλος σε σχολείο. Μερικά ποιήματά του υπάρχουν ακόμα κάπου στο σπίτι. Κάποια μέρα ο ποιητής εξαφανίστηκε. Ίσως γύρισε στην Αγγλία. Η Ε έμεινε στο κρεβάτι μέρες, έκλαιγε κλεισμένη στο μπάνιο, βγάζοντας φρικτούς ήχους. Ο ΝΠ νόμιζε ότι έκανε σα παγιδευμένο ζώο.

Ένα βράδυ που ο Α είχε βγει τηλεφώνησε κάποιος και ο ΝΠ ήξερε ότι ήταν ο ποιητής.

Το επόμενο πρωί, όπως έτρωγε τοστ με μαρμελάδα σύκου, η Ε τον προσπέρασε, βγήκε στο μπαλκόνι και πήδηξε στις ράγες του τρένου.

Ο ΝΠ έμεινε ακίνητος. Ο Α ήταν στο διαμέρισμα, ξυριζόταν. Βγήκε έξω να την ψάξει. Τη φώναξε. Ήθελε να μάθει που ήταν οι κάλτσες του. Άκουσε τις κραυγές και τα ουρλιαχτά από το δρόμο, όρμησε στο μπαλκόνι και την αντίκρισε.

Ο ΝΠ θυμάται ότι ο Α έτρεξε, τον τράβηξε στο μπάνιο και τον κλείδωσε εκεί για κάμποση ώρα. Αργότερα το διαμέρισμα γέμισε με κόσμο που ο ΝΠ δεν είχε ποτέ του ξαναδεί και με κάποιους που γνώριζε. Όλα ήταν θολά τουλάχιστον για δυο τρεις μέρες.

Ήταν και οι μικροκουβέντες. Η μητέρα του το έβαλε στα πόδια, έλεγαν. Το έσκασε και δεν θα επέστρεφε. Ο ΝΠ ήταν μπερδεμένος. Δεν το ξανα συζήτησαν ποτέ. Ούτε με τον Α, ούτε με την Ε, τη γυναίκα που άδειασε το σπίτι, ούτε την Αγγλίδα γιαγιά τη Χ που ήρθε και έμεινε μαζί τους για κάμποσο καιρό.

Τα χρόνια πέρασαν και η Ε εξακολουθούσε να μη συζητιέται. Σα να μην είχε συμβεί. Ο Α έφερε μια καινούρια γυναίκα στο σπίτι, μια Αγγλίδα που τηνέλεγαν Φ. Η Φ δούλευε στην αγγλική πρεσβεία, είχε κόκκινα μαλλιά, σφιγμένα χείλη και ήρεμη φωνή γεμάτη αυτοπεποίθηση. Ο ΝΠ πίστευε πως δεν τον συμπαθούσε.

Στο σχολείο ο ΝΠ ήταν καλός στη γεωγραφία, την ιστορία και την τέχνη. Όταν είχε χρόνο ζωγράφιζε νεκρές φύσεις. Ακόμα τις ζωγραφίζει.

Όταν ο ΝΠ έγινε δεκαεννιά ο Α και η Φ επέστρεψαν στην Αγγλία, σε ένα μέρος που το λένε Ι κοντά στο Sussex. Στην αρχή ερχόντουσαν γράμματα, μετά από λίγο όμως μόνο χριστουγεννιάτικες κάρτες. Το 1989 ήρθε ένα γράμμα από την Κ που έλεγε οτι ο Α πέθανε ήσυχα στον ύπνο του.

Ο ΝΠ ήταν φύλακας στο Αρχαιολογικό Μουσείο για παραπάνω από σαράντα χρόνια. Πήρε τη δουλειά αυτή από ένα παλιό φίλο της Ε που ήταν εκεί. Του άρεσε γιατί του έδινε χρόνο να σκεφτεί, να ονειρευτεί, ακόμη και να διαβάζει τις ήσυχες μέρες.

Σκεφτόταν, ονειρευόταν και διάβαζε.

Οι δυο του εμμονές ήταν τα ταξίδια και το πέταγμα.

Με κάποια ελάχιστα χρήματα που του έδωσε η γιαγιά του, μια θεία του και ο Α μπόρεσε να φτιάξει μια υπέροχη συλλογή αντικειμένων από όλες τις γωνιές του κόσμου, που έχουν να κάνουν με τις δυο αυτές εμμονές.

Μερικά από αυτά τα αντικείμενα είναι

Ένα αγαλματίδιο του Ίκαρου και το χέρι του Δαίδαλου εκτεταμένο για να τον σώσει

Σπάνιες σφραγίδες άγριων πουλιών

Πρώτες εκδόσεις βιβλίων για αεροπόρους

Μια καρφίτσα σκαθάρι

Ένα δοχείο με ζωγραφισμένους γλάρους

Και πολλά ακόμα

Ο ΝΠ ακόμα έχει το πάθος της περιπλάνησης.

Όμως ποτέ δεν έφυγε από την Αθήνα, ούτε καν από το σπίτι του. Εκτός από τις Κυριακές που πάει στη θάλασσα. Κάθε βράδυ της ζωής του το έχει ζήσει σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Δεν το εγκαταλείπει ποτέ.

Σαν κάτι να περιμένει.

Το χέρι του παραμένει στο τοστ που είναι ακόμα στο στόμα του, με μαρμελάδα σύκου.

Alexi Kaye Campbell

Με την υποστήριξη της Άντζης Νικολοπούλου και του Ερρίκου Αρρώνες.